U verliest véél te veel tijd door voortdurend te twijfelen over uw acties. Het niet nemen van een beslissing brengt u niet vooruit. 

'Kies want anders wordt er voor u gekozen!’ is een gezegde dat zeker waar is. Test het even uit en u merkt het meteen. 

Stel uzelf de vraag: “Heb ik toestemming nodig of ben ik op zoek naar de waarheid?"

Neem initiatief en neem geen afwachtende houding aan want dan kan u nog lang wachten!

Zeg ja als het goed aanvoelt en durf ook “nee” te zeggen. Dit leert u grenzen aan te geven.

Maak ook komaf met afwijzing. Wanneer u dikwijls “nee” aantrekt, zeg dan niet ‘ik durf niet meer’, zeg dan: ‘ik ga voor nee’, want zij die veel “nee” aantrekken leren te accepteren.

In dit pandemie-tijdperk spreken we in de "Changemaker – RULOF"  over ‘wat er mogelijk meer is’ … kunnen we daar wel tijd voor maken? Kunnen we daar wel zin en energie voor opbrengen? Kunnen wij daaruit iets opsteken wat ons ‘nu’ kan helpen … ? 

Wij zeggen voluit “Ja”. Als er iets is dat we nu dienen aan te pakken dan is het het ‘aanpakken’ zelf. 

Enkele dagen geleden tijdens een bezoek aan de "The Immersive Experience - Antwerpen" zaten wij daar, mijmerend en onderzoekend toen Babaji spontaan het één en ander over Vincent van Gogh begon te vertellen aan Grace.

BBJ: Hij begrijpt niets van de grootsheid rondom zijn naam! 

GRACE: Wie? Vincent van Gogh? 

BBJ: Over zijn leven was niet veel groots te verkondigen. 

BBJ: Luister naar zijn woorden: … 

Worstelend met de ‘normaalheid’ van het bestaan ontmoette ik plots een vrouw, die de mijne niet was, een onbegrijpelijke aantrekking, het ‘klikte’ in het praten, in het fysieke, in het gevoel, in het ‘gewoon zijn’. 

Worstelend in een sterk Intuitief aantrekken, verwarrend in een sterk rationeel afstoten. 

O ironie, ik zou nooit doen wat ik als voorbeeld in mijn jeugd had gekregen en toch betrad ik hetzelfde pad! 

De stuwing tot elkaar was onweerstaanbaar groot … 
“ …  misschien als we 50 zijn en ditzelfde nog voelen, dan gaan we samen verder, …
" … of misschien al als we 35 zijn, of … ” 

“Is dat het nu?” … de vraag die ik mij dikwijls stelde gedurende de grote eerste periode van dit leven. 

“Is dat het nu? Dit gezin?” … voor de buitenwereld rozengeur en maneschijn, achter de muren volwassenen met zorgen en ruzies, onbegrijpelijk voor mij als kind. 

“Is dat het nu? Dé puberteit met zijn vrijheid?” … in een ontwricht gezin waardoor veel vrijheid, echter ook grote verantwoordelijkheid als oudste van 4 kinderen met een alleenstaande moeder.