“Is dat het nu?” … de vraag die ik mij dikwijls stelde gedurende de grote eerste periode van dit leven.
“Is dat het nu? Dit gezin?” … voor de buitenwereld rozengeur en maneschijn, achter de muren volwassenen met zorgen en ruzies, onbegrijpelijk voor mij als kind.
“Is dat het nu? Dé puberteit met zijn vrijheid?” … in een ontwricht gezin waardoor veel vrijheid, echter ook grote verantwoordelijkheid als oudste van 4 kinderen met een alleenstaande moeder.
“Is dat het nu? De school met zijn beter-weten-regels en geijkte keuzes tot je verdere (beroeps-)leven.” … niet wetende ‘wat je wilt worden’. Hoe zou dit ook kunnen zonder de wereld te hebben gezien, te hebben ervaren? Ik voelde geen ‘bestemming’, geen ‘doel’, geen ’zingeving’… enkel een gevoel dat van binnenin op barsten stond: “I want to break free”.
“Is dat het nu? Het leven??” … na de nodige vrijheid te hebben ervaren, van een hobby mijn werk te hebben gemaakt, en toch… ‘wat ontbreek er hier nog?’.
“Is dat het nu? Relaties?” … overtuigd dat ik mezelf niet in eenzelfde situatie wilde plaatsen als mijn ouders zou ik niet trouwen, en zou ik me niet wagen aan kinderen. Het voorbeeld dat ik daarvan gekregen had en rondom mij gezien had, was niet bemoedigend (voedend) geweest.
Wonende, werkende en sportende op de toppen van de bergen, in alle vrijheid en gelukzaligheid … en steeds was er die leemte, die leegte, de ’zinloosheid van het bestaan’ zoals ik het toen ervoer.
Een toen verkregen inzicht: “Als je een vrijheid, een bepaalde gelukzaligheid niet kan delen met vertrouwden, gelijkgestemden, geliefden, blijf je achter met een onvoldaan gevoel.” Zou ik het dan toch over een andere boeg moeten gooien? …
OK: laat me dan maar eens 180° omdraaien: Verliefd, verloofd, getrouwd, eerste kind. Dit alles in een korte periode, in een -naar mijn normen- streng keurslijf met alle bijhorende toeters-en-bellen, regels, richtlijnen, verwachtingen, dienstbaarheid, en het wonen en werken nabij een grootstad. … Kies en ervaar!
De omschakeling van totale vrijheid en eigen keuzes naar het aloude gekende patroon met verwachtingen en verplichtingen was natuurlijk niet ‘evident’. Ik benutte de nodige sporten ter ontspanning en ‘ontlading’ om tot een draagbaar evenwicht te komen.
En toen weer die vraag: “Is dat het nu?”.
Wat is de zin van het bestaan?
Is het gewoon iets biologisch, per toeval zo geëvolueerd zoals ze ons leerden op school.
En is het steeds ‘overleven’, zoals de natuur ons lijkt voor te doen. De sterksten overwinnen, de uitblinkers halen het, de slimsten geraken er, kennis en geld is macht. De ‘rest’ heeft pech, geboren in het verkeerde land, in het verkeerde gezin, met de verkeerde vrienden. Een totale willekeur met een sterk bepalend resultaat tot je leven.
Onrechtvaardig of puur geluk?
Is dat het nu?
—
… lees verder: Wat is dat nu?
Photo by Javier Allegue Barros on Unsplash
