WAT ALS …?
WAT ALS … u nu doorleest?
WAT ALS … dit waarheid is?
VERANDERT ER DAN IETS IN U?
De gedachte, het verhaal.
Ik ben een denker, die juist in deze tijd nog meer nadenkt.
Hebben wij zelf de huidige gebeurtenissen in de wereld veroorzaakt?
Ik heb, net als de meesten die dit lezen, enkele jaren de kleuterschool gevolgd, daarna de lagere school, middelbaar onderwijs en een vervolgstudie.
Als ik al die jaren onderwijs bij elkaar optel, zijn dat zo`n 18 tot 20 jaren van educatie en dan heb ik het nog niet over de belangrijke eerste levensjaren voor de ontwikkeling en de permanente leerschool van de arbeidsomgeving.
18 jaar in de schoolbanken, dat zijn grofweg 20×240=4800 dagen.
Stél dat iedere schooldag een equivalent is van een heel leven …
Dan heb ik minimaal 4800 levens achter de rug van groei tot wie ik nu ben!
Dan wist ik tijdens mijn eerste levens op aarde nog heel weinig, bezat geen taal om te communiceren, kende geen vuur, kende de aarde niet, had geen techniek of wetenschap ter beschikking en al helemaal geen weet van de reden van het eigen bestaan.
Dan heb ik samen met anderen het leven stap voor stap moeten ontdekken, precies zoals een klein kind dat doet, met vallen en opstaan.
Dan heb ik voor keuzes gestaan, soms lastige keuzes, om te overleven.
Dan heb ik bij het maken van die keuzes gegarandeerd fouten gemaakt, fouten waarvan ik me op dat moment niet bewust was.
Leven na leven groei ik als mens, leer communiceren met taal, krijg meer vaardigheden, word me meer bewust van mijn eigen krachten.
Ik gebruik die krachten steeds bewuster, voor mijn familie, voor mijn stam, voor mijn volk. Precies zoals anderen dat ook doen, ter bescherming van zichzelf of juist ter verrijking van zichzelf.
Maar hoe vergaat het dan de mensen die later dan ik aan deze cyclus van levens begonnen zijn?
Die zijn in hetzelfde tijdvak op aarde minder ver gevorderd met hun ontwikkeling, die kunnen niet tegen mijn vaardigheden op, die hebben nog niet de ervaring, de denkkracht, de wetenschap en techniek waarover ik wel beschik.
Zijn die door mij beschermd of juist slachtoffer geworden van mij? Dat is afhankelijk van de keuzes die ík gemaakt heb!
Hoor ik bij de groep die tot nu de meeste ontwikkelkansen heeft gehad of niet?
Ben ikzelf tijdens een aantal levens ook slachtoffer geweest, uitgebuit of juist beschermd?
Heeft dat mij gevormd tot wie ik nu ben? Inclusief mijn invoelingsvermogen, mijn intuïtie, mijn onderbewustzijn, mijn ervaring en mijn vaardigheden?
Welk equivalent past bij mijn huidige leven?
De basisschool, het middelbaar, het vervolgonderwijs of ben ik al aan het eeuwigdurende vervolg van mijn educatie begonnen?
En welk equivalent past bij mijn volk, mijn land, mijn werelddeel, de aarde …? Of loopt dat allemaal door elkaar?
Heb ik in het verleden keuzes gemaakt en gedrag vertoond waar we nu plezier van hebben of juist last?
Zijn daardoor ziektes ontstaan, ellende, armoede, oorlogen, …? Wie zal het zeggen …
Zijn de heersers van voorheen nu de helpers, de herstellers? Of zijn de heersers van voorheen nu de slachtoffers en de slachtoffers van voorheen nu de uitbuiters?
Nee, je kunt niet terugvallen in je ontwikkeling, een puber wordt ook niet ineens een peuter.
Of moeten we dat meer gedragsmatig zien? Loopt de fysieke ontwikkeling niet parallel met de morele, de geestelijke ontwikkeling?
Duizend-en-een vragen!
Kan ik nog herstellen wat ik ooit fout heb gedaan, wat ik andere mensen heb aangedaan in voorgaande levens en ook in het huidige leven?
Helpt het wanneer ik bewust al mijn vaardigheden inzet om de mens op aarde in al zijn verschijningen te helpen, te ondersteunen, te waarderen en te respecteren?
Als we dat gezamenlijk doen, verdwijnt ziekte, armoede, uitbuiting, honger, … dan definitief van de aardbol?
Of móét ik zelfs mijn fouten herstellen voordat ik verder kan?
Verder?
Waar naartoe dan, naar alweer een volgend leven hier op aarde, naar een mooier mens?
Of ga ik op een geven moment ergens anders heen om me nog verder te kunnen ontplooien?
Ik kan dit allemaal wel overdenken, maar de wetenschap onderschrijft deze gedachte niet, ze hebben er geen bewijzen voor.
Kunnen zij dan wel bewijzen dat het niet zo is?
Is het niet een heel logische gedachte, een gedachte die het leven écht zin geeft!
WAT ALS DIT WAARHEID IS …
Dan hebben wij samen, bij alles wat we nu meemaken, bij alle menselijke prestaties en wanprestaties, de troost dat het leven niet ophoudt te bestaan en dat de grote sprongen voorwaarts in de loop der voorgaande eeuwen gevolgd zullen worden door nog grotere sprongen, naar meer welzijn voor iedereen en … dat wíj daarbij mogen blijven helpen
De Denker,
april 2020, Leuven.